Στεναχώρια

Χωρίς υπερβολές, δεν έχω νιώσει τόσο άσχημα πότε μέχρι τώρα στην ζωή μου.
Και η αλήθεια είναι πως δεν έγινε κάτι ιδιαίτερο που να με πείραξε.
Ή μάλλον έγινε.
Ήτανε μερικά μαζεμένα από μέρες και αυτή η αίσθηση που έχω από το μεσημέρι.
Σαν να έγινε κάτι πίσω από την πλάτη μου.
Σαν όλοι να το ξέρουν και να γελούν που ακόμα δεν το κατάλαβα.

Δημήτρη, αν το διαβάζεις αυτό, τώρα καταλαβαίνω πόσο ίσως σε πείραξαν αυτά που είπα.
Ειλικρινά δεν το ήθελα.

Πόσο θα ήθελα να ξεχνούσα τα πάντα και τους πάντες σε μια στιγμή.
Να ζήσω μέσα στην λήθη για το υπόλοιπο που μου μένει.
Να μην ξέρω πως με λένε και από που ήρθα.
Και να μένω σε ένα νησί ξεχασμένο ακόμη κι απ’ τον Θεό.
Ώσπου να έρθει ο καιρός να ανταμώσω ξανά αυτούς που ξέχασα.
Και να κυλήσει μια αιωνιότητα με αναισθησία.

© 8SunHee