Tuesday, November 29, 2011

Κεφάλαιο 4: “Χαιρετίσματα από την αίθουσα του νεκροτομείου”

 

Ο Χάρης είναι ιατροδικαστής. Όλη μέρα ασχολείται με πτώματα. Αυτή είναι η δουλεία του. Δεν παραπονιέται, δεν αισθάνεται την παραμικρή αηδία. Του αρέσει να βλέπει εκεί που όλοι αποστρέφουν το βλέμμα, να βλέπει ό,τι οι άλλοι δεν μπορούν να δουν.

Όταν δεν δουλεύει του αρέσει να πηγαίνει σινεμά και να βλέπει παλιές ταινίες σε επανέκδοση. Κάνει συλλογή μπαχαρικών, έχει μάλιστα στην συλλογή του πάνω από δεκαπέντε διαφορετικά είδη πιπεριού. Ποιος να το πίστευε πως υπάρχουν τόσα πολλά;

Μένει στην μονοκατοικία της γιαγιάς του, στην Αθήνα. Η γιαγιά του, η Ερμιόνη, έχει αρκετά χρόνια που πέθανε. Αυτή τον μεγάλωσε. Μπορεί το σπίτι να είναι παλιό άλλα δεν μπορεί να φύγει. Καμιά φορά αισθάνεται πολύ άσχημα με όλες τις πολυκατοικίες που ρίχνουν την σκιά τους πάνω στο σπίτι του. Στην βεράντα έχει φυτέψει πολλές γλάστρες με μέντα και δυόσμο. Δοκίμασε να βάλει και λεβάντα, αλλά από τα αποτελέσματα μάλλον είναι αλλεργικός σε αυτή.

Μερικά βράδια του χειμώνα, χωρίς πολύ κρύο, χιόνι ή βροχή, παίρνει ένα βιβλίο και μια θερμάστρα για να διαβάσει στο μπαλκόνι του. Μέσα η ατμόσφαιρα γίνεται πολύ βαριά και έτσι τον ευχαριστεί να περνάει την ώρα του δίπλα στον δυόσμο.

Ένα βράδυ σαν και αυτό ήταν που συνέβη. Μια νεαρή γυναίκα, γύρω στα είκοσι τέσσερα με είκοσι έξι την έκανε, τράκαρε μπροστά στο σπίτι του. Η αστυνομία είπε πως ήταν μεθυσμένη όταν οδηγούσε. Παρά την σοβαρότητα του ατυχήματος, η γυναίκα δεν τραυματίστηκε σοβαρά.

7 comments:

Ixristina said...

σχόλια λατρείας σχόλια λατρείας σχόλια λατρείας...Μπορώ να πω πως,ναι...ναι,ναι,νομίζω,έχω την εντύπωση δηλαδή,πιστεύω,θέλω να πω θεωρώ πως...ναι!Μου άρεσε!!!congrats!!!

The exiled Hussar said...

Πέρα από τα λόγια λατρείας και το γλείψιμο, σοβαρά σου άρεσε; Σοβαρά.

Ixristina said...

Όχι ρε, απλά δεν είχα τι να κάνω και λέω δε μοιράζω έτσι αβέρτα συγχαρητήρια.ΠΡΟΦΑΝΩΣ και μ' άρεσε.

The exiled Hussar said...

Όσο κεφαλαία κι να τα γράφεις το ίδιο μου κάνει. Μάλλον φταίει το ότι δεν είμαι συνηθισμένος στα θετικά σχόλια.
Σε αυτή τη περίπτωση ένα μεγάλο και -ειλικρινές- ευχαριστώ με την δέσμευση να προσπαθήσω να γράφω περισσότερο.

Υ.Γ.1 Το πόσο γράφω εγώ το ξέρω, σε εξετάσεις, εργασίες, ανοησίες δεξιά και αριστερά.

Υ.Γ.2 Μην πάρεις και πολύ τοις μετρητοίς την δέσμευση. Πάει ανάλογα με τα κέφια.

Υ.Γ.3 Από βδομάδα θα ανεβάσω τα κατορθώματα της Παρασκευής. ;D

Ixristina said...

N' αρχίσεις να το συνηθίζεις τότε...

Όσο για τς δεσμεύσεις άστες για αλλού(εξετάσεις,εργασίες κλπ),καταλαβαίνω.Κι εγώ όποτε μου τη σβουρίξει γράφω.

Επίσης what do u mean "τα κατορθώματα της Παρασκευής";Κανόνισε να μας κάνεις ρεντίκολο και διαδυκτιακα,θα φωνάξω το Θανάση να τρολάρει σε κάθε ανάρτηση.

Ixristina said...

Ωχ τι βλέπω εδώ....Δημοσίευση σχολίου 11/02 στις 10:20,ώρα Ελλάδος.

Σήμερα 14/02,ώρα Ελλάδος 4:55,ακόμα καμία απάντηση.

Αν δεν έδινα συμβουλές περί εκνευρισμού και ψυχικής υγείας,τώρα θα εκνευριζόμουν!!!

Αυτά. Που θα μου βάλεις κι 1 αστεράκι...δεν στα παν καλά.

The exiled Hussar said...

Δεν ήξερα ότι ήθελες και απάντηση. Συγγνώμη κιόλας που δεν απάντησα και σε άφησα σε αναμμένα κάρβουνα.
Αλήθεια τώρα. Πιθανόν είσαι η πιο ένθερμη αναγνώστριά μου. Μην φύγεις. Συγγνώμη. Και μια καρδούλα για να μαλακώσεις. <3

 
Creative Commons License
The Golden Pavilion - My way to Trieste by The exiled Hussar is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
Based on a work at thegoldenpavilion.blogspot.com.