Είναι σαν το ρολόι που αργά ή γρήγορα θα κάνει τον κύκλο του, σαν μια αρρώστια.
Ναι αρρώστια.
Όταν μαθαίνεις πως μόλις πέθανε η οικογένειά σου να γελάς ασταμάτητα.
Όταν βλέπεις τους παιδικούς σου φίλους μετά από χρόνια να νιώθεις πως πρέπει να ξεράσεις από την αηδία.
Λάθος.
Μάλλον ήταν λάθος.
Μάλλον όλα ήταν λάθος.
Ο χρόνος, ο τόπος, οι άνθρωποι, οι επιλογές, η ανέχεια, τα λόγια που είπε ή δεν είπε.
Κι όμως κάποια μέρα θα κάνει αυτό που ήθελε από παιδί.
Θα τους σκοτώσει όλους, έναν έναν.
0 comments:
Post a Comment