Το σενάριο:
Τυπικός φοιτητής φυσικού, ίσως όχι και τόσο τυπικός εδώ που τα λέμε, χαίρεται που πέρασε οκτώ στα δέκα μαθήματα του πρώτου έτους (στην πραγματικότητα έντεκα, αλλά στα χαρτιά τα γράφουν δέκα, δηλαδή εννιά περασμένα), καταφέρνει να αγγίξει το ψυχολογικό όριο των μηδέν στα εννιά (και πάλι έντεκα είναι αλλά μετράνε τα εργαστήρια σαν ένα μάθημα, έκαστο).
Πως έχει η ιστορία;
Όλα ξεκίνησαν πέρσι κάπου τον Νοέμβριο του ’10, από τον μιγαδικό. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι άρχισε από την πρώτη μέρα, αλλά τον Νοέμβρη ήταν που κόλλησαν και τα άλλα μαθήματα. Όχι ότι έφταιγε ο Λεο…ρης, μια χαρά μάθημα κάνει, με τις προόδους του και με τα λοιπά. Η αίθουσα του σκασμού από παλιούς που ακόμα μαρτυράνε με την δεκάδα των τελευταίων μαθημάτων. Κάτι τα περίεργα που έλεγε, κάτι που δεν έβλεπες και δεν άκουγες τίποτα αφού οι πιο ψηλοί άνθρωποι της Ελλάδας ήρθαν και κάθισαν μπροστά σου, κάτι το στρίμωγμα από τα πλαϊνά στα στενά καθίσματα των μεγάλων αιθουσών (για όσους δεν ξέρουν, υπάρχουν δύο μεγάλες αίθουσες, τις οποίες οι καθηγητές λατρεύουν ενώ οι φοιτητές μισούν, ακριβώς το αντίθετο γίνεται με το αμφιθέατρο) , κάτι που είχες βαρεθεί κι εσύ και σκεφτόσουν διάφορα εκτός τόπου και χρόνου. Δεν ήθελε και πολύ.
Μετά ήταν και ο Ασλ…γλου. Ο άνθρωπος δεν υποφέρονταν με τίποτα. Για να τον παρακολουθήσεις χρειαζόσουν ατσάλινα νεύρα ή να είσαι σε κώμα. Για δυο μήνες και κάτι δεν χάθηκε μάθημα και αυτός ανάλογα με τα κέφια του και την ζωντάνια του το τραβούσε για καμιά ώρα το παραμύθι. Άντε και επιπλέον μέρα για ασκήσεις (που μετά είχαμε καπάκι τρεις ώρες εργαστήριο), άντε και παραπάνω ώρες, άντε και σαββατοκύριακο. Τελικά μια μέρα ήταν που χάθηκε λόγω κατάληψης (πρόβατα). Επί δύο μήνες ταλαντώσεις, κυματική εξίσωση και πάλι ταλαντώσεις. Με ένα σώμα, με δύο, με τρία, με άπειρα, εγκάρσιες, διαμήκεις. Μετά δεν ξέρω τι έκανε αλλά δεν είχε και πολύ χρόνο. Κάπου στο τέλος που πήγα έλεγε κάτι με καθρέφτες. Και στο τέλος να βάζει οπτική. Όχι ότι πήγα, μου το είπαν.
Μετά είναι και ο Ρι…ζος. Δεν λέω, καλός ο Γιαννάκης, αλλά αυτό με τις εξετάσεις παραπάει. Κάνει πάνω από ώρα να γυρίζει όλες τις αίθουσες μόνο για να μοιράσει θέματα. Όλο το φυσικό γέμισε και έστειλε και στο μαθηματικό γιατί του τέλειωσαν οι αίθουσες.
Είναι και το εργαστήριο. Εκεί τα πήγαμε καλά. Όπως και σε κάθε εργαστήριο μέχρι τώρα. Σε ένα τμήμα που τέσσερα άτομα κοπήκαν πριν καν δώσουν. Όλα καλά ήταν στην καθημερινότητα, πρόβλημα δεν είχαμε, τεστάκια αυτός ξεχνούσε να βάλει και στις εργασίες παίρναμε καλούς βαθμούς, αν σκεφτεί κανείς ότι στις μισές και πάνω δεν βρίσκαμε καθόλου σφάλματα. Μέχρι που ήρθε η μαύρη ώρα της εξέτασης. Θεωρητικό-πειραματικό. Στο πειραματικό έκανα μια τεράστια βλακεία και κόπηκα, αν και ήμουν ο μόνος εκεί μέσα που ήξερα τι μου γινόταν, όλοι οι άλλοι έκαναν ότι τους κατέβαινε και περίμεναν από τον Μπε…νη να τους τα διορθώσει. Στο θεωρητικό όπως ήταν αναμενόμενο, κόπηκα. Ήταν εκείνος από πέρσι που με έκοψε άλλες δύο φορές, σύνολο τρείς και τις τρεις με τρία.
Σύγχρονη Ι. Βαθμός 1. Ήταν δύο καθηγητές που έβαλαν θέματα. Από μισό στον καθένα έγραψα; Δεν είχα και μεγάλες προσδοκίες εδώ. Σχετικότητες, πηγάδια δυναμικού και άλλα. Πρόβλημα κατανόησης.
Έτσι κλείνει το τρίτο εξάμηνο. Δεν λέω τα δύο δεν τα έδωσα καν, την σύγχρονη θα την περνούσα μόνο με θεϊκή βοήθεια, αλλά τα άλλα δύο έπρεπε να τα περάσω. Μέσα σε όλο αυτό το ευχάριστο κλίμα, ξεκινάει και το τέταρτο εξάμηνο. Όπως συνηθίζεται, το πρόγραμμα είναι σαν να το έφτιαξε ψυχοπαθής κτηνοτρόφος. Εδώ είπα, εύκολα δύσκολα θα τα παρακολουθείς όλα. Δύσκολα.
Να ξεκινήσω από τα διασκεδαστικά. Θερμοδυναμική. Όπως έμαθα αργότερα, ο άνθρωπος όντως δεν στέκει. Πρώτο μάθημα υπερπαραγωγή. Έφερε θερμόμετρα, νερά, αλάτια, κουζίνες, γκαζάκια, υγρό άζωτο, κάμερες, προβολείς και έναν τεχνικό. Αυτός έβραζε τα νερά του και ο τεχνικός με την κάμερα τα έδειχνε σε πανί προβολής. Έριχνε υγρό άζωτο, χαμός με τους ατμούς μέσα. Όλα αυτά για κοινό, θέμα να ήμασταν δώδεκα άτομα. Στο πρώτο μάθημα μου άφησε καλή εντύπωση. Μετά, σιγά σιγά ήταν που άρχισε να το πηγαίνει πολύ αργά και χαλαρά το πράμα. Επί τρείς εβδομάδες δεν είχαμε κρατήσεις καθόλου σημειώσεις. Τρελάρας ο τύπος. Ποσοστά επιτυχίας κάπου 7%. Μόλις τέσσερις τυχεροί γλίτωσαν. Περιττό να πω ότι δεν είμαι ανάμεσα στους τυχερούς.
Κλασσική ΙΙ. Πάλι ο Γιαννάκης. Βέβαια εδώ είχε τρελές απώλειες, εμείς και εμείς μείναμε, μαζί με έναν τύπο γύρω στα 36 που ερχόταν σε κάθε μάθημα. Καθόταν πίσω με ένα λαπτοπ και δεν μιλούσε. Διόλου απίθανο να έχει περάσει όλα τα μαθήματα και να κολλάει σε αυτό. Τρία και εδώ, όπως και στην Ι.
Εργαστήριο. Τρελοί βαθμοί, οχτάρια, εννιάρια. Παίζει να ήμασταν και οι καλύτεροι στο τμήμα. Με το Κώστα (καθηγητής) ήμασταν σαν φίλοι. Ενικός, ελάτε στο γραφείο μου, αν θέλετε να ρωτήσετε τίποτε πάρτε με στο skype. Αλλά δεν ήξερε την τύφλα του από το εργαστήριο. Πρωτάρης βλέπετε. Η μεταπτυχιακή που είχε μέσα έκανε όλη τη δουλειά. Αυτός εξέταζε χαλαρά και μετά έφευγε, αν ήταν εκεί, γιατί τις περισσότερες φορές έλειπε. Και εδώ θεωρία-εργαστήριο. Στο εργαστήριο τραβάς κλήρο και ή θα είναι λυπητερός αν σου τύχει φασματοσκόπιο ή λαχείο αν είναι κάτι που διάβασες. Εδώ αφιέρωσα, όχι δεν ζήτησα βοήθεια αλλά αρνήθηκα όταν μου είπε αν είχα να ρωτήσω κάτι. Υπολογίζω γύρω στο εννιά ή βαριά βαριά ένα οκτώ επειδή δεν υπολόγισα πολύ σωστά τα σφάλματα. Στην θεωρία έγραψα μόνο το θέμα που έπιανε πέντε μονάδες. Δύο θέματα από πέντε και ένα έξτρα με δύο μονάδες. Αν αφαιρέσεις το ότι δεν σχεδίασα καλά τις ακτίνες (δεν μου βγαίνανε καλά) τα είχα σωστά. Και εδώ μπαίνει η μεγαλύτερη παγίδα του φυσικού. Για περάσεις πρέπει να περάσεις ταυτόχρονα θεωρία και εργαστήριο. Αν κοπείς στο ένα, δε πα να έχεις δέκα στο άλλο, θα ξανάρθεις. Εκείνος ο Κο…εν φταίει. Δηλαδή δεν είδε τον βαθμό στο εργαστήριο που είχα; Μέσα στο εργαστήριο έβγαζα γύρω στο οκτώ και στην εξέταση άλλο τόσο. Κάτσε ρε συ, αυτός έχει ΜΟ οκτώ και έγραψε γύρω στο πέντε. Ας το κάνω ακριβώς πέντε να περάσει το παιδί. Αλλά που! (ένας φίλος έδινε επί επτά χρόνια το συγκεκριμένο μέχρι να το περάσει)
Σύγχρονη ΙΙ. Στην αρχή δεν καταλάβαινα τίποτα. Μα τίποτα. Μάζευε τον περισσότερο κόσμο. Ο ένας στην αρχή νόμιζε ότι είμαι συγγενής με την γυναίκα του και μετά με έκανε και εμένα να το νομίζω. Μας είχε και στο εργαστήριο. Όμως το καλύτερο ήταν ότι αν ήσουν στην εμβέλειά του όταν έκανε μάθημα μπορούσε να σε ρωτήσει απρόοπτα οτιδήποτε. Συνήθης τακτική να πιάνουμε τις τελευταίες σειρές. Ο άλλος πιο ήπιος. Λίγο κοντός αλλά έκανε καλό μάθημα. Στο τέλος όπως είναι το έθιμο, τέσσερις καθηγητές βάλανε οκτώ θέματα και εσύ έπρεπε να διαλέξεις τα τέσσερα. Δεν ξέρεις πιο να πρωτογράψεις. Ίσως ήταν το μάθημα που μου άρεσε περισσότερο μέχρι τώρα. Μέχρι να ξεκινήσω το διάβασμα δεν είχα ιδέα του τι γινόταν, αλλά μετά ήταν σαν να τα κατάλαβα όλα. Χρήσιμο μάθημα. Είναι όμως αυτό που θα βάλουν ότι τους κατέβει. Είναι τελείως άλλο πράμα, σαν να διαβάζεις άλλο μάθημα και να δίνεις ένα άλλο διαφορετικό. Και πρέπει λέει να θυμάμαι από έξω τους αριθμούς που έχουν τα κουάρκ (ή κουάρκς;). Συγγνώμη δηλαδή.
Και φτάνουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Μετά από μια εξεταστική που κράτησε γύρω στον μήνα, ένα δεκαπενθήμερο χαλαρό (σιγά που θα ήταν διακοπές) και περίπου άλλο μισό μήνα διάβασμα. Σύνολο Τρείς και μισός μήνες εξεταστικής με μισό μήνα κενό.
Εδώ που τα λέμε όμως δεν είναι και όσο χάλια ακούγεται. Έχοντας άπλετο χρόνο και χωρίς βιασύνες διαβάζεις πιο άνετα, υπό την δροσιά του κλιματιστικού (αν δεν έχεις κάηκες!). Και εκεί που διαβάζεις βρίσκεις ότι τώρα είσαι σε πλεονεκτική θέση και ελπίζεις ότι πας και για βαθμό. Λέω ελπίζεις για το φυσικό και άλλα συναφή. Σε κάποια άλλα (δεν λέω σε ποια) αν είσαι τελείως τούβλο όλη τη χρονιά και καταφέρεις να βάλεις μέσο και να κοπείς, θα τα περάσεις με τη μια τον Σεπτέμβρη. Αν ακόμα έχεις τα νεύρα και διαβάσεις πάνω από βδομάδα (συνολικά) θα σου δώσουν και καμιά πλακέτα εξαιρετικής επίδοσης.
Όποιος διάβασε ως εδώ είναι ήρωας και ας αφήσει ένα σχόλιο για να συγχαρώ προσωπικά.
