…your heads will fall as well

Κοιτώ γύρω μου. Δεν αντέχω για πολύ. Τέτοια μαυρίλα.
Όλοι φταίνε.
Κόμματα, δεξιά, αριστερά, στρατός, αστυνομία, τηλεοράσεις, σχολεία, οικογένειες, εμείς οι ίδιοι.
Ξέρω, είναι μάταιο να πηγαίνεις κόντρα. Τι άλλο μπορείς να κάνεις;
Αδιαφορία.
Είναι εύκολο. Μπορείς όμως; Το αντέχεις; Κάτι μέσα σου σε πειράζει, δεν σε αφήνει σε ησυχία.
Πώς το αγνοείς αυτό;
Μπορείς και λες ψέμματα στους άλλους, αλλά αυτό δεν είναι άλλος.
Κοίτα ξανά γύρω σου.
Μπορείς να έχεις τα πάντα. Φτάνει να τα αρνηθείς όλα.
Θα το κάνεις;
-"Πες ψέμματα, αν προσποιηθείς δεν θα καταλάβουν τίποτα"
Κάποιοι σ'αυτό τον κόσμο γεννήθηκαν ήρωες και κάποιοι άλλοι προβλήθηκαν ως ήρωες.
Μου φτάνει που ανήκω στους πρώτους.
Που πηγαίνουμε;
Εγώ ξέρω πολύ καλά που πάω. Για τους άλλους με νοιάζει. Αλλιώς δεν θα ήμουν εδώ.
Περίεργο έτσι;
Κανονικά δεν θα έπρεπε να με πείραζε.
Κανείς δεν λυπάται τα ζώα που πάνε για σφαγή.
Δικαιοσύνη, ελευθερία, ισότητα. Λέξεις που ηχούν διαφορετικά στα αυτιά μου.
Τι και αν τα αφήσω όλα πίσω;
Τι είχα και τι έχασα;
Ίσως εκεί που πάω να είναι καλύτερα.
Δεν μετανιώνω για τίποτα.
Εσείς θα έπρεπε να ντρέπεστε.
Δείτε για μια φορά πίσω από την τηλεόραση.
Διαβάστε για μια φορά μέσα απ'τις γραμμές.
Ακούστε για μια φορά πίσω απ'τις φωνές.
Σταθείτε για μια φορά έξω απ'το κοπάδι.
Έστω και αν είναι η τελευταία σας.