Κεφάλαιο 1: «Η μεγάλη απόδραση του πορτοκαλί λαγού»

Όλα στην Ιαπωνία είναι μεγαλύτερα. Λέγοντας όλα δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε απέξω και τις νυχτοπεταλούδες. Βλέπετε στην Ελλάδα, οι συνήθεις νυχτοπεταλούδες κυμαίνονται σε μήκος από τέσσερα έως το πολύ και δέκα εκατοστά έκαστη. Χωρίς υπερβολή οι αντίστοιχες ιαπωνικές νυχτοπεταλούδες μπορούν να φτάσουν σε μήκος τα εξωφρενικά δώδεκα εκατοστά, προκαλώντας ρίγη στους επισκέπτες της χώρας. Τούτο το τέχνασμα χρησιμοποίησε και ο πορτοκαλί λαγός της ιστορίας, ο οποίος για μερικές μόνο φορές στο εξής θα αναφέρεται ως «Ο Τρόμος του Μεσονυκτίου» για προφανείς λόγους. Ας δούμε όμως τα πράγματα όπως άρχισαν. Σε μια από τις νυχτερινές εξορμήσεις του ο συγκεκριμένος λαγός συνάντησε έναν παράξενο κυνηγό. Παράξενο από τρείς απόψεις. Φορούσε ροζ νυχτικιά και στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα ποτήρι αεριούχο βυσσινάδα. Ο λαγός βλέποντας τον πρωτότυπο αυτό κυνηγό, βασίστηκε στον τρόμο που προκαλούσε σε κάθε είδος κυνηγού που συναντούσε τα βράδια. Ο κυνηγός όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά σε ένδειξη του αστείρευτου θάρρους του είπε στον λαγό «Οι χιονάνθρωποι δεν ευδοκιμούν σε τροπικά κλίματα». Όπως είναι προφανές, μια τέτοια δήλωση δεν είναι εύκολο να αντικρουστεί από έναν λαγό, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν πορτοκαλί λαγό με διδακτορικό στην γενετική. Αφού μάζεψε όση υπερηφάνεια του απέμεινε είπε «Σίγουρα θα φοβάσαι τις νυχτοπεταλούδες». Με το ύφος του νικητή ο κυνηγός απάντησε «Όχι». Έτσι και τέλειωσε η μεταμεσονύκτια δράση του λαγού στους αγρούς βρώμης. Έπρεπε να περάσουν είκοσι χρόνια αιχμαλωσίας προτού ο τρόμος του μεσονυκτίου αποφασίσει να αποδράσει. Άνοιξε, λοιπόν, το ξύλινο σκαλισμένο κουτί που κουβαλούσε στην τσέπη του σακακιού σε περίπτωση που κάποτε κινδύνευε και απελευθέρωσε μια γιαπωνέζικη νυχτοπεταλούδα. Ο κυνηγός, ο οποίος τώρα φόραγε τις ριγέ πυτζάμες του, έμεινε κοκαλωμένος από το θέαμα. Ο λαγός δεν έχασε την ευκαιρία. Αφού έφαγε το τελευταίο κρουασάν βουτύρου που περίσσεψε από το πρωινό, αποχαιρέτισε τον κυνηγό λέγοντας «Τα προτιμώ με γέμιση μαρμελάδα ροδάκινο», βάζοντας τέλος σε μια διαμάχη που κράτησε πάνω από δύο χρόνια. Έχοντας επιβιώσει και από τούτη τη δοκιμασία, ο Τρόμος του Μεσονυκτίου συνόψισε την εμπειρία του στην παρακάτω φράση «Αδύναμος είναι εκείνος που δεν μπορεί να παραβγεί έναν κυνηγό για πάνω από είκοσι ένα χρόνια»