Τετάρτη βράδυ, ίσως Πέμπτη χαράματα. Απίστευτη ησυχία γύρω. Σε ένα δωμάτιο σκοτάδι. Η θερμοκρασία είναι 25 βαθμοί. Ξαφνικά ακούγεται ένας ήχος, το κεντρικό πρόσωπο (η Κ.) της ιστορίας έχει ξυπνήσει. Όνομα και ηλικία δεν θα γραφούν εδώ. Η Κ. κάθεται στην άκρη του κρεβατιού της. Ξέρει πολύ καλά τι είναι αυτό που την ξύπνησε. Πηγαίνει στην κουζίνα. Παίρνει ένα ποτήρι και βάζει νερό. Πηγαίνει στο μπάνιο. Κοιτάζεται στον καθρέφτη, ρίχνει νερό στο πρόσωπό της. Δεν μπορεί να πιστέψει πως βρέθηκε εδώ. Όλα ξεκίνησαν δύο χρόνια πριν, μα δεν μας αφορά. Εξάλλου, ούτε η ίδια θα ήθελε να μάθουμε. Σημασία έχει το μετά, το τώρα είναι φευγαλέο και άπιαστο. Θα πρέπει να γίνει σήμερα, σκέφτεται. Ντύνεται και φεύγει. Δεν παίρνει τίποτα, ούτε κλειδιά, ούτε κινητό, ούτε πορτοφόλι, δεν χρειάζονται άλλωστε. Με το πρώτο φως του ήλιου το πρωί κάτι θα έχει τελειώσει μια για πάντα. Ίσως και κάτι νέο να ξεκινήσει
0 comments:
Post a Comment