Αντί ευχών…

Προειδοποίηση:

Προς όσους επίδοξους ταξιδιώτες του χρόνου,

 

Το ταξίδι στο χρόνο μπορεί να προκαλέσει: ζαλάδες, προσωρινή κώφωση, λιποθυμίες, ακόμα και τον θάνατο.

Σκεφτείτε το ξανά πριν το αποφασίσετε

Και

Εάν είσαστε ήδη ταξιδιώτης του χρόνου ή σίγουρα θα γίνετε, θυμηθείτε:

Πρέπει να πάρετε όλα τα σημεία στίξης για να τελειώσει.

 

Από έναν άνθρωπο που έχει βιώματα περί του θέματος.

Αναζητήσεις #1

Δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πιο απλά; Μου φαίνεται πως τελευταία έχουν αρχίσει να μπλέκονται και το κακό είναι πως όσο περνάν οι μέρες τόσο περισσότερο πεπεισμένος είμαι πως δεν θα μπορέσω να βρω την άκρη. Δεν θα μπω καν στο κόπο να προσέξω τι γράφω, θα τα γράψω όπως μου έρχονται και όπως θα τα έλεγα.

Είναι κάτι που με τρώει. Ακόμα δεν το έχω καταλάβει καλά, αλλά έτσι είναι. Να φθείρεσαι για κάτι που έχεις αφιερώσει τον εαυτό σου. Σιγά σιγά, η αγάπη θα γίνει αηδία και το χειρότερο θα σιχαθώ εμένα που αηδίασα. Δεν θέλω ρε γαμώτο το μόνο που θα μου μείνει να είναι αυτό. Θέλω να κρατήσω όμορφες αναμνήσεις και όμως πολύ φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν θα συμβεί.

Άνθρωποι φεύγουν. Φεύγουν σε μια εποχή που δεν θέλω να φύγουν. Αν με ρωτούσες πριν λίγα χρόνια, πιθανόν και να χαιρόμουν, αλλά όχι τώρα. Τώρα σχεδόν σίγουρα οι αποχαιρετισμοί θα είναι μόνιμοι. Ναι, όλοι λέμε ότι δεν θα χαθούμε, αλλά αυτό είναι ψέμα. Τα σχέδια που είχαμε στη μέση, θα μείνουν στη μέση. Μερικές ουσιώδεις σχέσεις θα αρκεστούν να ανταλλάζουν το πολύ μερικά pokes στο facebook.

Δεν βλέπω το αύριο. Ή καλύτερα δεν το βλέπω ωραίο. Το βλέπω όσο χάλια θα μπορούσα. Ακόμα δεν έχω σκεφτεί τι θα κάνω. Δεν το βλέπω καλά όμως.

Τι θα μείνει από μένα για τους άλλους; Κυρίως στους φίλους. Από τι θα με θυμούνται; Θα είναι μήπως από κάτι που είπα; Από κάτι που έφτιαξα; Από μια φωτογραφία; Από ένα βίντεο; Από μια καθαρή ανάμνηση; Από κάτι που έγραψα;

Που βαδίζω ως καλλιτέχνης; Δύσκολα χρόνια που μου έτυχαν. Τα αναλώσιμα θέλουν χρήμα και κανείς δεν υπάρχει για να αγοράσει. Μέχρι σήμερα εγώ με χρηματοδοτούσα, μέχρι σήμερα όμως. Πλέον δεν μπορώ να αγοράσω μπογιές, τελάρα, χημικά, χαρτιά, φιλμ.

Δεν βρίσκω πλέον καμία ευχαρίστηση στην καθημερινότητά μου. Πέρα από λίγες φωτεινές ακτίνες που με κρατάνε, όλα τα άλλα μου είναι αδιάφορα.

Ναι, θα μπω στον πειρασμό να πω πως θα ήθελα τα πράγματα να είναι όπως με βολεύουν.

Φωτογραφίες #4

 

Ioannina Street Theater Festival 14-15/09/2012

Then and now…

Tumblr και άλλα

Η προσωπική μου σελίδα στο tumblr: http://theexiledhussar.tumblr.com

 

Μια εικόνα κάθε μέρα (θα το τηρήσω εκτός απροόπτου). Οι εικόνες δεν θα είναι πάντοτε δικές μου. Όσες όμως είναι δικές μου προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα κλπ. Για όσες μη δικές μου, δεν θα αναγράφω προέλευση, εκτός και αν έχω πολλά κέφια.

 

Επίσης, το twitter βγαίνει από idle και γίνεται σκέτο. (και κάτι έγινε τώρα)

 

Ετοιμάζω δυο πίνακες (για την ακρίβεια 11, αλλά χωρίζονται σε δυο ομάδες). Ο ένας είναι σχεδόν έτοιμος και ο άλλος αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός λίγων ημερών. Φωτογραφίες θα ανεβάσω εδώ μόλις νιώσω ψυχολογικά έτοιμος.

 

Για όσους έχουν –ακόμα- λεφτά, μπορεί να τα διαθέσει –λίγα μόλις- για να αγοράσω καινούργιο ρολόι αφού το παλιό έσπασε. Αριθμός κατάθεσης IBAN: GR8801100400000004054159936 και μην ξεχάσετε να γράψετε και το όνομά σας για να στείλω κάρτα τα χριστούγεννα.

 

Έφτιαξα και ακάουντ στο formspring. http://www.formspring.me/exiledhussar

Μπορείτε να με ρωτάτε από εδώ όποια ανοησία θέλετε όπως: γιατί γεννήθηκες; ή μήπως παίρνεις ληγμένα; ή ποιό είναι το νόημα της ζωής;  Εναλλακτικά, από την σελίδα μου στο tumblr στον σύνδεσμο ASK. Βέβαια στο tumblr είναι πολύ πιο κούλ, το μπλόγκερ δεν σκέφτηκε να βάλει τέτοια καλούδια.

 

Τέλος, τα Γιάννενα τέτοιο καιρό είναι πολύ όμορφα. Βοηθάει και ο καιρός, χθες το βράδυ έπεσε έως τους 13!! Τα αστικά είναι άδεια και τα περισσότερα περίπτερα είναι κλειστά. Το καλύτερο είναι όμως είναι το άρωμα της λίμνης. Μυρίζει κάτι ανάμεσα σε κονσέρβα σπαμ και πολτοποιημένους γεωσκόληκες.

Μας πσεκάζουν #1

Διαφήμιση χυμού. Προσέξτε τον τύπο στο κέντρο...

που είναι ίδιος ο Κατακουζηνός

Έρχονται και άλλες -παρόμοιες- αποκαλύψεις

Λίζα, η κατσαρίδα που έτρωγε ασήμι

Μέχρι εχθές, ζούσε η Λίζα, μια κατσαρίδα που έτρωγε ασήμι.
Δεν διέφερε σε τίποτε από τις άλλες κατσαρίδες, μόνο στο ότι έτρωγε ασήμι.
Χθες λοιπό, μέσα στην πείνα της πήγε να φάει τα ασημένια σκουλαρίκια μιας χοντρής κυρίας που περπατούσε.
Η χοντρή κυρία με το που είδε την Λίζα να πλησιάζει τσίριξε και την πάτησε.
Μετά πέρασε εκείνο το φορτηγάκι που σκουπίζει τους δρόμους και την σκούπισε.

Η Ελλάδα πάει κατά διαόλου

Και ο λόγος:





































ΤΟ ΡΕΤΙΡΕ

από: βικιπαίδεια
Η σειρά προβλήθηκε σε επανάληψη πολλές φορές από το Mega: το 2000, 2002, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009


Δεν έχει προβληθεί από το 2009 και ούτε θα το δούμε και φέτος. 
Υπογράψτε την εδώ διαμαρτυρία για την επιστροφή του Ρετιρέ στους καλοκαιρινούς δέκτες. 

Η αξιοθαύμαστη πόρτα νοτιοδυτικά της Κοπεγχάγης

Μερικά χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κοπεγχάγης υπάρχει ένα μεγάλο λιβάδι. Σε αυτό το σημείο ο αναγνώστης θα πρέπει να αποβάλει την εικόνα που μπορεί να έχει μόλις ακούσει την λέξη λιβάδι. Πιθανόν εικόνες όπως πράσινες εκτάσεις με ανθισμένα διάσπαρτα λουλούδια να έρχονται στη σκέψη με την αναφορά της λέξης. Το συγκεκριμένο όμως διαφέρει από την τυπική εικόνα. Και αυτό γιατί πρόκειται για ένα λιβάδι με πέτρες. Υπάρχουν βέβαια ίχνη βλάστησης, όμως θα πρέπει να κοπιάσει αρκετά κανείς για να τα βρει.

Κυρίαρχη παρουσία έχουν οι πέτρες. Οι περισσότερες είναι μικρές, μπορεί κανείς να χωρέσει στα χέρια του αρκετές από αυτές, χωρίς όμως να λείπουν και οι μεγαλύτερες. Το σχήμα τους επίσης διαφέρει. Περαστικοί έχουν αναφέρει πως έχουν συλλέξει από το λιβάδι πέτρες με τα πιο παράξενα σχήματα που κανένας δεν θα περίμενε να παρατηρήσει σε πέτρα. Ένα κοριτσάκι μάλιστα βρήκε μια πέτρα που έμοιαζε στην γάτα της. Αν είστε καλεσμένοι στο σπίτι της μπορείτε να δείτε την πέτρα μαζί με την γάτα και να παραδεχτείτε την απίστευτη ομοιότητα. Ένας περιπλανώμενος φωτογράφος φωτογράφησε μια πέτρα σε σχήμα αστεριού, όμως αρκέστηκε στην φωτογραφία και δεν πήρε την πέτρα. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα αξιόλογα σχήματα, μα τότε δεν θα είχα την ευκαιρία να μιλήσω για τα χρώματα που έχουν οι πέτρες αυτές. Πολλές, μα όχι οι περισσότερες, έχουν το χρώμα που όλοι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε μια πέτρα. Είναι κάπως γκριζωπές και αδιάφορες. Πέρα από αυτές όμως, υπάρχουν ένα σωρό άλλες με χρώματα που δεν θα μπορούσα να περιγράψω. Κοιτάζοντας από ψηλά το λιβάδι θαμπώνεται από την πολυχρωμία και παραμένει να τις κοιτάζει ίσως και για ώρες.

Κάπως έτσι τις κοίταζε και ο περιπλανώμενος φωτογράφος, προτού αποφασίσει να συνέλθει και να καταγράψει με την μηχανή του το τοπίο. Στάθηκε όμως πολύ άτυχος, καθώς κάπως αργοπορημένα κατάλαβε πως δεν είχε φιλμ στην μηχανή του. Φαντάζεστε την απογοήτευσή του. Αυτή ήταν και η τελευταία, μέχρι σήμερα, απόπειρα να φωτογραφηθεί αυτό το λιβάδι. Υπάρχει όμως ακόμα μια φωτογραφία του λιβαδιού, η μοναδική, μόνο που η συγκεκριμένη έγινε πριν πολλά χρόνια και μάλιστα με ασπρόμαυρο φιλμ και δυστυχώς δεν καταγράφει την πολυχρωμία που έχει εμπνεύσει την συγγραφή τούτου του κειμένου.

Την εμπειρία των χρωμάτων την έχουν βιώσει μόνο όσοι είχαν την ευκαιρία να περπατήσουν μέχρι εκεί. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως λίγοι μονάχα κατάφεραν να βρουν τον δρόμο προς το λιβάδι. Και αυτό όχι γιατί είναι δύσκολος ο δρόμος, μα γιατί οι επισκέπτες θαμπώνονται από την πανέμορφη Κοπεγχάγη.

Σε αυτό το λιβάδι υπάρχει κάτι το αφύσικο. Μια κλειστή πόρτα. Ελάχιστοι αν όχι κανένας πρόσεξαν την παρουσία της. Όλοι αρκέστηκαν στην παρατήρηση του λιβαδιού με τις πολύχρωμες πέτρες. Από τους λίγους που αναρωτήθηκαν για την φύση της πόρτας ήμουν και εγώ. Μετά το αρχικό προβληματισμό πρόσεξα πως η πόρτα δεν ήταν κλειστή, ήταν ξεκλείδωτη και κλεισμένη.

Πλησιάζοντας την πόρτα, αυτή σα να αναγνωρίζει την παρουσία, ανοίγει. Μέσα της υπάρχει ένα πραγματικά μικρό και σκοτεινό δωμάτιο. Αν δεν υπήρχε στο άλλο τοίχο μια πόρτα θα μπορούσε να είναι μια μικρή ντουλάπα.

Όπως και η πρώτη πόρτα, πλησιάζοντα την, ανοίγει. Οι λέξεις μοιάζουν αδύναμες μπροστά στον αγώνα για την περιγραφή του δεύτερου δωματίου. Ή σάλας πιο σωστά. Μπροστά στο μέγεθός της, η αίθουσα χορού του Τσάρου σίγουρα θα ντρεπόταν. Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι το μέγεθος. Ο άνθρωπος νιώθει πολύ μικρός μέσα σε μια αίθουσα τέτοιων διαστάσεων. Με δυσκολία βλέπεις ακόμα και το τέλος της αίθουσας. Όσο για το ύψος, σίγουρα θα προκαλούσε ίλιγγο ακόμα και στους πιο γενναίους. Περιμετρικά, υπάρχουν κολώνες και στο ανάμεσο τους πανύψηλα παράθυρα με τις κουρτίνες τους τραβηγμένες ώστε να φωτίζεται η αίθουσα. Το πάτωμα είναι τόσο καλά γυαλισμένο ώστε το άπειρο μάτι πλανάται και πιστεύει πως η αίθουσα εκτείνεται για άλλο τόσο. Το ταβάνι είναι στολισμένο με αμέτρητους πολύτιμους λίθους που λάμπουν στο φως της ημέρας. Ξεφεύγοντας από τον θαυμασμό που προκαλεί η θέα της αίθουσας, προχωρά κανείς κατά μήκος της. Φτάνοντας στο τέλος, ίσως μετά από αρκετή ώρα πορείας, θα βρει ακόμα μια πόρτα, την τελευταία αυτού του παράξενου οικοδομήματος.

Όπως και οι άλλες δυο πόρτες, έτσι και αυτή ανοίγει με το που κάποιος την πλησιάσει. Πίσω της απλώνεται ένας κήπος λουσμένος στο φεγγαρόφωτο. Έχοντας περάσει από την προηγούμενη αίθουσα δεν εντυπωσιάζεται κανείς εύκολα από τον κήπο. Μάλλον ακόμα απογοητεύεται παρατηρώντας τον κήπο. Και αυτό γιατί αποτελείται αποκλειστικά από πράσινα φυτά. Δεν υπάρχουν άνθη, δεν υπάρχουν ξεραμένα φύλλα, δεν υπάρχουν φυτά με κόκκινο φύλλωμα. Μόνο πράσινο.

Εύστοχα θα παρατηρούσε κανείς πως αυτή είναι η τέλεια αντίθεση με το λιβάδι των πολύχρωμων πετρών.

Προς πώληση…

 

Κυρίως γιατί Εβίτα μου το ζήτησε. Το δεύτερο και το τρίτο δεν έχουν τελειώσει ακόμα.

Διαστάσεις δεν θυμάμαι, αλλά μπορώ να τις γράψω μετά από απαίτηση.

Όλα είναι ελαιογραφίες σε καμβά, πλην των τελευταίων δύο που είναι ακρυλικό σε καμβά.

Τιμές μετά από συζήτηση μαζί μου.

Μελλοντικοί διάλογοι

Σε ένα γαλλικό καφέ, δύο άνθρωποι συναντιούνται μετά από πολλά χρόνια. Η ώρα πρέπει να είναι δύο το βράδυ και από όσο μπορώ να δω έξω βρέχει. Μέσα στο καφέ επικρατεί σκοτάδι και μόνο λίγο φως φωτίζει το μικρό τραπέζι. Από τα ηχεία μόλις που ακούγεται το έργο 9 No 2 από τα Νυχτερινά του Σοπέν.

 

Αυτός: Ξέρεις, πάνε τόσα χρόνια από τότε. Τότε δεν μπόρεσα να στο πω. Σε έβλεπα και νόμιζα πως θα πέθαινα. Μύριζες βανίλια, λεμόνι και κανέλα. Μου κοβόταν η αναπνοή και μόνο που σε σκεφτόμουν. Θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που μου μιλούσες. Ήταν τόσο δύσκολο για μένα τότε. Και ας μου φαινόταν τόσο προφανές. Δεν φαντάζεσαι πόση ανακούφιση νιώθω τώρα. Σε έβλεπα στα όνειρά μου. Σου κρατούσα το χέρι και περπατούσαμε μαζί. Δεν υπήρχε κανείς τριγύρω, μονό εμείς. Πηγαίναμε και κοιτούσαμε με τις ώρες τις λεύκες, που τόσο σου άρεσε να βλέπεις. Ξαπλώναμε στο γρασίδι που ήταν τόσο πράσινο, όπως μόνο στα όνειρα μπορεί να είναι και μιλούσαμε με κλειστά τα μάτια. Ήταν συνεχώς απόγευμα, εκείνη την υπέροχη απογευματινή στιγμή που εύχεσαι να μην τέλειωνε ποτέ. Πίναμε λεμονάδα και διαβάζαμε ποίηση. Σεφέρη που άρεσε και στους δυο μας. Παίρναμε τα ποδήλατά μας και τρέχαμε σα να μας κυνηγούσαν. Σου άρεσε ο αέρας που ερχόταν στο πρόσωπό σου. Σαν θα κουραζόμασταν θα σταματούσαμε στο αγαπημένο σου παγκάκι και θα κοιταζόμασταν στα μάτια. Αυτό και μόνο. Και σαν έρχονταν το βράδυ θα μας έπαιρνε ο ύπνος ενώ μετρούσαμε τα αστέρια. Μόνο για να αρχίσουμε ξανά την επόμενη ημέρα. Δίχως μνήμη, δίχως έγνοιες, δίχως αύριο.

 

Αυτή: (κλαίγοντας) Γιατί δεν μου μίλησες νωρίτερα;

 

 

Αυτό το κείμενο μου ζήτησε να δημοσιεύσω ο φίλος με το ψευδώνυμο “Parallel”. Με χαρά το δημοσιεύω εδώ, προσθέτοντας μόνο την μικρή εισαγωγή.

 

 

Ο επίλογος του συγγραφέα:

«Χθες ήταν η Βάσω και η Εύη, σήμερα μπορεί να είναι η Κωνσταντίνα, η Άννα και η Κατερίνα.

Εσύ μπορείς να μην επιτρέψεις έναν τέτοιο μελλοντικό διάλογο.»

Φωτογραφίες #3

 

Προς ενδιαφερόμενους:

Οι φωτογραφίες διατίθενται και προς πώληση για να βγάλει και ο καλλιτέχνης κανα χαρτζιλίκι. Μην διστάσετε λοιπόν να ζητήσετε περισσότερα δείγματα. Επίσης προς πώληση και μερικοί πίνακες ζωγραφικής, δικοί μου βέβαια. (σε τι κατάσταση έχω φτάσει για να γράφω τέτοια ανακοίνωση)

 

Υ.Γ.: Προς Εβίτα: Αν αναγνωρίσεις που είναι η τοποθεσία της τρίτης φωτογραφίας θα σου πω μπράβο.

Υ.Γ.2: Προς Χριστίνα, Θανάση: Αν δεν βρείτε από που είναι η δεύτερη φωτογραφία θα σας φτύσω.

Το τέλος τους κόσμου πλησιάζει #3

2η επέτειος σήμερα.

 

Οι περισσότεροι δεν θυμούνται ποια επέτειο γιορτάζουμε σήμερα αφού ούτε 28η ούτε 25η ούτε 21η έχουμε.

 

Να θυμίσω:

Πριν 2 χρόνια (2010) θυμάστε που ένας κύριος με καράφλα και μουστάκι διέκοψε το πρωινάδικο που βλέπατε; Στην αρχή νομίσατε πως ήταν κάποιο εμβόλιμο οδοιπορικό στα νησιά του Αιγαίου. Αλλά όχι. Άρχισε κάτι άσχημα λόγια να λέει. Και να’σου ΔΝΤ και χρέος και θυσίες. Και τότε όλοι ταραχτήκατε. Όμως εδώ είμαστε μετά από ΔΥΟ ολόκληρα χρόνια και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Λες και θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου.

 

Εφέτος πέφτει και του Αγίου Γεωργίου. Διπλή γιορτή.

Το τέλος του κόσμου πλησιάζει #2

Είδα άτομο που κάπνιζε ένα από εκείνα τα “υγιεινά”-περίεργα ηλεκτρονικά τσιγάρα.

Έναν μόνο.

 

Ηλεκτρονικό vs Συμβατικό: 1 - 10^7

Το τέλος του κόσμου πλησιάζει #1

Ακολουθεί φρικαλέα εικασία.

 

 

 

Ο Άκης μπορεί και να πάει φυλακή.

Φωτογραφίες 2

 

 

 

 

 

 

Μόνο με φιλμ.

Το ΚΕΕΛΠΝΟ προειδοποιεί:

[…] Νέος ιός βρίσκεται σε έξαρση τις τελευταίες ημέρες στην ελληνική επικράτεια. Πρόκειται για τον ιό της Αηδίας. Οι Αρχές δεν έχουν εντοπίσει ακόμη την προέλευσή του αλλά οι πιθανότερες πηγές μπορεί να είναι: Τουρκία μέσω εισαγόμενων σειρών, Γερμανία-Βέλγιο κυρίως από τα σχέδια ανάκαμψης-ανάπτυξης που παράγονται καθημερινώς, τηλεμαραθώνιοι  για πεινασμένα παιδιά στην Αφρική, Eurovision, Talent Shows και συναφή αλλά και διαβάζοντας το συγκεκριμένο blog. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από ελαφρά αηδία, ενώ μικρό ποσοστό μπορεί να προκαλέσει “Σοβαρότητα” ή ακόμα και  “Σύνδρομο της Σκατόφατσας”. Συνήθως αναφέρονται συμπτώματα όπως εμετός, συνεχής αναγούλα και αποστροφή προς κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Σε μικρότερα ποσοστά εκδηλώνονται υψηλός πυρετός ή ρίγη καθώς και ακατάπαυστη διάρροια που εξουθενώνει τους ασθενείς.

 

Θεραπεία- Μέσα αντιμετώπισης του ιού:

 

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία. Οι ερευνητές του Κέντρου δουλεύουν ασταμάτητα και υπερωρίες για την παρασκευή εμβολίου. Υπάρχει βέβαια και η παραδοσιακή θεραπεία που περιλαμβάνει περπάτημα υπό το φως του φεγγαριού με μια παρθένα και μαύρο γάτο σε ξέφωτα. Για περισσότερες πληροφορίες απευθύνεστε στις κατά τόπους περίεργες γριές.

 

Μέτρα πρόληψης:

 

Το ΚΕΕΛΠΝΟ συνιστά να αποφεύγεται η επαφή με ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από τον ιό. Συνιστάται θερμά στους ασθενείς ή σε όσους αισθάνονται ασθενείς να παραμένουν εντός των κατοικιών τους για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν τα συμπτώματα. Να αποφεύγεται η θέαση μεσημεριανών εκπομπών, ειδήσεων ανεξαρτήτως ώρας και πάσης φύσεως σαπουνόπερες.  Έχει επιβεβαιωθεί πως και μόνο η θέαση ασθενή ή άσχημου ανθρώπου αυξάνει δραματικά την πιθανότητα προσβολής από τον ιό.

 

Το Υπουργείο Υγείας φροντίζει και μεριμνά για την υγεία των ελλήνων πολιτών. Ξεκινά την καμπάνια αντιμετώπισης και πρόληψης του ιού της  Αηδίας από αυτό εδώ το ιστολόγιο. Το σποτάκι που θα παίζει καθημερινώς σε ώρες αιχμής στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα, είναι στο στάδιο του μοντάζ και αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του από την ερχόμενη εβδομάδα.

 

Και μην ξεχνάτε: Ενημερώνομαι, προφυλάσσομαι, συνεχίσω να υπάρχω

 

® The Exciled Hussar – Ministry of Health, Greek Republik

Seriously, what’s wrong with everyone?

 

 

Αλήθεια τώρα, τι έχουν πάθει όλοι; Ή τι έχω πάθει εγώ; Μάλλον κάτι έχουν οι άλλοι.

 

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω την κατάσταση με ακρίβεια και μερικά εύκολα παραδείγματα.

 

Είναι σα να έχουν πάρει μια χούφτα υπνωτικά χάπια μαζί με δύο λίτρα  red bull. Το αποτέλεσμα είναι μια κοιμισμένη υπερδιέγερση. Για να περάσω την σκέψη μου, φανταστείτε ένα τσούρμο από ζόμπι και μπροστά τους ένα φορτηγό γεμάτο ανθρώπινους εγκεφάλους (εδώ ταιριάζει και ό,τι άλλο έχουν ταΐσει σε ταινίες διεστραμμένοι σκηνοθέτες).

 

Κάτι άλλο.  Έχω την εντύπωση πως πριν λίγες μέρες ένα αέριο (από αυτά που μας ψεκάζουν ντε) κάνει τους πάντες να ξεχνούν. Μια προσωρινή αμνησία που κανένας δεν φαίνεται να θυμάται. Λογικό. Παράδειγμα: Δύο άτομα λένε κάτι την δευτέρα και την τρίτη το έχουν ξεχάσει. Μόνο που εγώ –δυστυχώς- δεν το ξέχασα. Γιατί δεν ψέκασαν και πάνω από το σπίτι μου;

 

“Ο χαμένος χρόνος δεν γυρίζει πίσω.” Ή κάτι παρόμοιο. Ξέρετε το συναίσθημα που νιώθεις ότι έχεις χάσει πολλά λόγω της εξεταστικής που κράτησε γύρω στον μισό χρόνο; Μάλλον όχι. Εγώ όμως το ξέρω. Και είναι χειρότερο από όσο ακούγεται. Και όπως γράφω πιο πάνω ό,τι χάθηκε, χάθηκε. Και οι επόμενοι –πολλοί- μήνες δεν προσφέρονται για μεγάλα σχέδια (όχι και τόσο μεγάλα αλλά τουλάχιστον είναι σχέδια).

 

Ακόμα η αίσθηση σαρκασμού που δεν έπεφτε ακόμα και αν είχαμε πόλεμο, έχει αρχίσει να κλονίζεται. Χρειάζομαι επειγόντως προτάσεις για φάρσες (όχι από τηλεφώνου, αυτές είναι για παιδάκια).

Κυριακή 12/02/2012

Γύρω στις δύο μέρες από τις καταστροφές της Κυριακής στην Αθήνα. Ακόμα και εγώ που δεν ήμουν εκεί, ίσα που έχω συνέλθει λίγο. Φωτιές, καταστροφές, λεηλασίες, χημικά, τραυματίες.

Όσοι είδατε στις ειδήσεις, δεν αναφέρθηκε τίποτα στα Γιάννενα. Πιθανόν επειδή δεν έγινε και τίποτα. Για ποιόν λόγο εδώ να μην έχουμε ανάλογη εικόνα;

Για ποιόν λόγο πρέπει να ταξιδεύω κάθε φορά στην Αθήνα; Και ρωτά κανείς αν μπορώ σε κάθε μνημόνιο να παίρνω το κτελ και να κατεβαίνω;

Ακόμα και εδώ, στα Γιάννενα έχουμε ανάγκη –μια στο τόσο βρε αδερφέ- για λίγο πλιάτσικο. Πως και πως περίμενα αυτή τη Κυριακή. Είχα βάλει στο μάτι τον Γερμανό, τον Παπασωτηρίου, την Εθνική και τα Πάμπλικ.

 

Για άλλη μια φορά αυτή η χώρα απογοητεύει τους πολίτες της και εμένα μαζί.

Πραγματικά λυπάμαι για το μέλλον της χώρας.

 

Υ.Γ. Μαζεύω συμμετοχές για να κλείσουμε ένα πούλμαν στο επόμενο Μνημόνιο. Τιμή κατά άτομο: 20% επί της αξίας των κλοπιμαίων.

Το πακέτο περιλαμβάνει: Διαδρομή από και προς Ιωάννινα με νοικιασμένο πούλμαν των κτελ. Προβλέπεται διανυκτέρευση στο συνεργαζόμενο ξενοδοχείο “Η Ποντικοφωλιά” για μεγαλύτερη άνεση χρόνου στις αρπαγές. Επιπλέον, σε συνεργασία με τον Τάκη τον νταλικέρη, είναι δυνατή και η μεταφορά ογκωδών αντικειμένων. Πρωινό προσφέρεται στο ξενοδοχείο, ενώ όποιος θέλει μπορεί να γευματίζει με το γκρουπ σε μαγαζιά που θα διαρρήξουμε επιτόπου.

 

Προσοχή! Η δήλωση συμμετοχής πρέπει να υποβάλλεται προς εμένα τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν την επίσημη ανακοίνωση ψήφισης.

 

Σε περίπτωση αυξημένης συμμετοχής θα συζητηθεί ενδεχόμενο και δεύτερου πούλμαν.

 

Εάν εκδηλωθεί ενδιαφέρον, είναι δυνατόν να αναχωρήσει ανεξάρτητο γκρουπ και από Θεσσαλονίκη.

Όλο το παρασκήνιο από την σύσκεψη της 8ης Φεβρουαρίου

 

Σε ένα μεγάλο τραπέζι κάθονται οι Παπαδήμος, Σαμαράς, Παπανδρέου, Καρατζαφέρης. Μπροστά τους έχουν τα κείμενα του μνημονίου. Οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι απουσιάζουν. Οι τέσσερις περιμένουν μέχρι να σερβιριστούν οι καφέδες, τα νερά και τακτοποιούν τα χαρτιά μπροστά τους. Όταν όλα είναι έτοιμα έχουν μείνει μόνο οι τέσσερις και κανείς άλλος στο δωμάτιο. Ο Παπαδήμος παίρνει τον λόγο.

Λ.Π.: Κύριοι, αντιμετωπίζουμε ένα από τα μεγαλύτερα διλλήματα των τελευταίων χρόνων. Από την απόφαση που θα πάρουμε εδώ σήμερα θα κριθεί το μέλλον της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρέπει να πράξουμε αυτό που θεωρούμε το …

Ο Σαμαράς διακόπτει.

Α.Σ.: Κύριε πρωθυπουργέ, με όλο το σεβασμό, θα έλεγα να αφήσετε στην άκρη τους θεατρινισμούς και να ασχοληθούμε με την απόφαση που ήρθαμε εδώ να πάρουμε.

Γ.Κ.: Πολύ σωστά. Μιας και υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι προτείνω να θέσουμε το θέμα προς ψήφιση.

Γ.Π.: Ας σηκώσουν τα χέρια λοιπόν όσοι είναι υπέρ της νεροτσουλήθρας. Και τώρα όσοι θέλουν τσουβαλοδρομίες.

Φωτογραφίες 1

 

 

Βγήκαν οι πρώτες φωτογραφίες. Ή μάλλον έχουν βγει εδώ και πολλές μέρες αλλά τώρα τις ανεβάζω.

 

Στην πραγματικότητα είναι έγχρωμες αλλά λόγω έλλειψης εξοπλισμού για σκανάρισμα και του ότι το φωτογραφείο σκανάρει σε άθλια ποιότητα, τις βγάζω σε ασπρόμαυρο που είναι πιο αξιοπρεπές το αποτέλεσμα. (πάλι όμως είναι…)

 

Σύντομα [ναι καλά] θα ανέβουν και άλλες.

Τόλμησε το ασύλληπτο:

 

Κατούρα κόντρα στον άνεμο

 

 

Σκέψεις μακράς διαρκείας

Τετάρτη βράδυ, στην τηλεόραση βλέπω τα σαΐνια που μαγειρεύουν και εγώ είμαι λιγάκι κουρασμένος από το διήμερο σπριντ διαβάσματος που τελειώνει αύριο. Και μετά έρχεται άλλη μια ωραία και γεμάτη εβδομάδα στο φουλ. Και μετά γύρω στον μήνα και [μάλλον] ξεμπερδεύω, προσωρινά. Ότι θα κάναμε ταινία, θα έγραφα βιβλίο, θα πηγαίναμε εκδρομή –το τελευταίο παίζει ακόμα-.

 

Δεν θέλω να γράψω όμως για αυτά, αλλά για κάτι όχι μακριά του. Πρόσφατα σκέφτηκα πόσες είναι οι χαμένες ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια που έφυγαν για άλλα μέρη.

 

Πρώτος και πιο εκνευριστικός, ο ύπνος. Κοιμάμαι κατά μέσο όρο οκτώ ώρες την ημέρα, δηλαδή το ένα τρίτο της ημέρας, δηλαδή γύρω στα εφτά χρόνια από την ζωή μου. Με την προοπτική ότι θα ζήσω μέχρι τα εξήντα (απαισιόδοξη πρόβλεψη, οι αισιόδοξες κάνουν λόγο για κατοστάρι), αυτό μας κάνει πάνω από είκοσι χρόνια ύπνου.  Ωωωωωωωωωωπα!  ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΟΛΥΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

 

Επόμενος ύποπτος, το πλύσιμο των πιάτων. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό ξοδεύω τέσσερα λεπτά/μέρα μόνο για να πλένω πιάτα. Αν τα προσθέσουμε, βγαίνει γύρω στην μια ημέρα τον χρόνο μόνο για να πλένεις πιάτα.

 

Είναι και η τουαλέτα, αλλά αυτά δεν λέγονται και οι υπολογισμοί αφήνονται στους αναγνώστες. Αν τα φτιάξετε θα καταλάβετε ότι βγαίνουν και εκεί πολλές μέρες.

 

Άσχετο αλλά οι από πάνω μάλλον πήραν μωρό που γκαρίζει όλη μέρα. Και δεν είχαν δώσει ενδείξεις, οπότε το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι το έκλεψαν από κάπου.

 

Ο υπολογιστής κάνει επανεκκίνηση κάθε πεντάλεπτο  χωρίς προφανή λόγο. Υποψιάζομαι ότι ανέπτυξε αλλεργία στο αντιβιοτικό του και φταρνίζεται κάθε τόσο.

Ανορθόδοξα υπέρυθρα καρότα