Seriously, what’s wrong with everyone?

 

 

Αλήθεια τώρα, τι έχουν πάθει όλοι; Ή τι έχω πάθει εγώ; Μάλλον κάτι έχουν οι άλλοι.

 

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω την κατάσταση με ακρίβεια και μερικά εύκολα παραδείγματα.

 

Είναι σα να έχουν πάρει μια χούφτα υπνωτικά χάπια μαζί με δύο λίτρα  red bull. Το αποτέλεσμα είναι μια κοιμισμένη υπερδιέγερση. Για να περάσω την σκέψη μου, φανταστείτε ένα τσούρμο από ζόμπι και μπροστά τους ένα φορτηγό γεμάτο ανθρώπινους εγκεφάλους (εδώ ταιριάζει και ό,τι άλλο έχουν ταΐσει σε ταινίες διεστραμμένοι σκηνοθέτες).

 

Κάτι άλλο.  Έχω την εντύπωση πως πριν λίγες μέρες ένα αέριο (από αυτά που μας ψεκάζουν ντε) κάνει τους πάντες να ξεχνούν. Μια προσωρινή αμνησία που κανένας δεν φαίνεται να θυμάται. Λογικό. Παράδειγμα: Δύο άτομα λένε κάτι την δευτέρα και την τρίτη το έχουν ξεχάσει. Μόνο που εγώ –δυστυχώς- δεν το ξέχασα. Γιατί δεν ψέκασαν και πάνω από το σπίτι μου;

 

“Ο χαμένος χρόνος δεν γυρίζει πίσω.” Ή κάτι παρόμοιο. Ξέρετε το συναίσθημα που νιώθεις ότι έχεις χάσει πολλά λόγω της εξεταστικής που κράτησε γύρω στον μισό χρόνο; Μάλλον όχι. Εγώ όμως το ξέρω. Και είναι χειρότερο από όσο ακούγεται. Και όπως γράφω πιο πάνω ό,τι χάθηκε, χάθηκε. Και οι επόμενοι –πολλοί- μήνες δεν προσφέρονται για μεγάλα σχέδια (όχι και τόσο μεγάλα αλλά τουλάχιστον είναι σχέδια).

 

Ακόμα η αίσθηση σαρκασμού που δεν έπεφτε ακόμα και αν είχαμε πόλεμο, έχει αρχίσει να κλονίζεται. Χρειάζομαι επειγόντως προτάσεις για φάρσες (όχι από τηλεφώνου, αυτές είναι για παιδάκια).