Είμαι εξοργισμένος

Με τι άλλο;
Με το ηλίθιο το αυτοκίνητό μου.
Που μακάρι να μην το είχα.
Αυτή τη στιγμή δεν έπρεπε να γράφω αυτά που γράφω, αλλά να λαγοκοιμάμαι σε κάποια αίθουσα του φυσικού.
Όχι όμως, δεν μπορώ να έχω τέτοιες εμπειρίες λόγω του αναθεματισμένου σαράβαλου.
Και είμαι στο πόδι από τις 8 το πρωί!!!!
Πραγματικός μεσαίωνας.
Θα μου πεις γιατί δεν πας με το αστικό.
Θα σου πω ότι όσο και να θέλω να είμαι επί 45 λεπτά σε ένα κουτί μαζί με άλλα 50 -τουλάχιστον- άτομα και να πληρώσω 80 ολόκληρα λεπτά, μάλλον δεν θα πάρω.
Και σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται και η εξεταστική.
Καλά τι το θυμήθηκα τώρα αυτό;
Πρέπει να ξεκινήσω διάβασμα.
Αλλά σαν τι θα διαβάσω, εδώ καλά καλά ούτε την ύλη δεν ξέρω.
Έχουν βάλει τα μαθήματα στις 9 το πρωί.
Δηλαδή δεν φτάνει που δεν θα γράψω τίποτα, θα πρέπει να χάνω και τον ύπνο μου.
Λοιπόν εγώ λέω στην καλύτερη θα περάσω 1-2 μαθήματα και θα λέω και ευχαριστώ.
Σαν να μην έφταναν αυτά, έχω και το ίντερνετ να αποσυνδέεται κάθε τρεις και λίγο.
Θα τηλεφωνήσω να τους τα ψάλλω  και σήμερα.
Σε λίγο θα με ξέρουν με το μικρό μου.
Βέβαια θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω τι άλλο με κάνει ευτυχισμένο, αλλά σκέφτομαι τον κακομοίρη τον Θοδωρή, που είναι ίσως ο μόνος που διαβάζει ό,τι γράφω.
Μέχρι τώρα θα έχει μετανοιώσει που ξεκίνησε να διαβάζει αυτό το κατεβατό, ενώ τώρα που γράφω γι'αυτόν μάλλον θα γελάει και θα σκέφτεται τι σχόλιο να γράψει.