Δεν είστε μόνοι

Χωρίς να πω τίποτα, απλή αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Ιχνιλασίες εκφράζω την συμπαράστασή μου στους σαράντα εκπαιδευτικούς του 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών.

Πολύ σύντομα η υπόθεση έχει ως εξής: το Μάιο του 2008 κλήθηκε ο σύλλογος διδασκόντων του 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών να κρίνει, ως είθισται στο τέλος κάθε χρονιάς, τη φοίτηση των μαθητών του σχολείου. Η διαδικασία «σκάλωσε» σε τέσσερις μαθητές, μια που ερήμην του συλλόγου και εφαρμόζοντας το γράμμα του νόμου, ο τότε διευθυντής του σχολείου, Μιχαήλ Λούσης, επέμενε για την απόρριψή τους. Σύσσωμος ο σύλλογος διδασκόντων αντέδρασε και δέχτηκε τα δικαιολογητικά που προσκομίστηκαν, αφού αφορούσαν μαθητές με πολύ σοβαρά προβλήματα (κωλύομαι να αναφερθώ εκτενέστερα). Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η δικαστική διένεξη, ως αποτέλεσμα της παντελούς αδυναμίας συνεργασίας που από την αρχή υπήρχε στην επαφή του διευθυντή με το σύλλογο διδασκόντων.
Με μηνυτήρια αναφορά σε βάρος όλων των διδασκόντων του σχολείου ο πρώην διευθυντής έκανε λόγο για παράβαση καθήκοντος και νόθευση δημόσιου εγγράφου. Η υπόθεση εκδικάστηκε τις τελευταίες μέρες και ύστερα από μια εξουθενωτική ακροαματική διαδικασία δώδεκα συνεδριάσεων σαράντα καθηγητές του 2ου ΓΕΛ καταδικάστηκαν για την πρώτη κατηγορία με ποινή φυλάκισης ενός έτους με τριετή αναστολή.
Μια μέρα μετά την απόφαση, η εκπαιδευτική κοινότητα και η τοπική κοινωνία των Γιαννιτσών προσπαθεί ακόμη να καταλάβει τι έγινε.
Το σίγουρο είναι ότι σαράντα άνθρωποι βγήκαν από την αίθουσα του δικαστηρίου, για να επιστρέψουν με σκυμμένο το κεφάλι στην αίθουσα διδασκαλίας. Στο εξής θα κουβαλούν το στίγμα της ενοχής που τους αποδόθηκε από ένα δικαστήριο που χωρίς τις αναγκαίες προσλαμβάνουσες για ό,τι ισχύει στη σύγχρονη εκπαιδευτική πραγματικότητα προτίμησε να μείνει στο γράμμα του νόμου και να χάσει την ουσία του.
Αναφέρομαι σε έναν νόμο που στην τυφλή εφαρμογή του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι επιλύει και γι’ αυτό έχει εν πολλοίς ξεπεραστεί από την καθημερινή εκπαιδευτική πράξη των περισσότερων σχολείων. Λίγο πολύ το ξέρουν όλοι οι εκπαιδευτικοί, κυρίως των λυκείων.
Εύλογη λοιπόν η απορία μου: αν η απόφαση αυτή δεν είναι ένα μήνυμα κατατρομοκράτησης της εκπαιδευτικής κοινότητας, αν δεν είναι αποτέλεσμα μιας συνειδητής επιλογής να εφαρμοστεί στρατιωτικό καθεστώς στη λειτουργία όλων των σχολείων, μήπως πρέπει η ιθύνουσα εκπαιδευτική ηγεσία αφενός να πάρει θέση για την καταδίκη των εκπαιδευτικών και αφετέρου να επανεξετάσει, έστω και τώρα, το καθεστώς δικαιολόγησης των απουσιών;

http://ixnilasies.blogspot.com/2011/01/blog-post_2564.html